Utrechtsebuitenplaatsen.nl

Een buitenplaats was in de eerste plaats bedoeld om te recreëren. De huizen drukten de status van de eigenaar uit. In veel gevallen werd het aangename met het nuttige verenigd en bracht de buitenplaats geld in het laatje omdat delen agrarisch werden gebruikt. Het verschil tussen een landgoed en een buitenplaats is dan ook dat een buitenplaats geen economische functie heeft en een landgoed wel.

Veel buitenplaatsen werden vanaf de zeventiende eeuw aangelegd. De rijken ontvluchtten de drukte en stank van de stad en brachten de zomermaanden door in de natuur. Deze rijke stedelingen kochten een mooi stuk grond, bij voorkeur aan het water om er gemakkelijk te komen met de trekschuit. Soms stond er een hoeve of kasteelruïne, die werd verbouwd nadat de militaire rol van het kasteel was vervallen. Vaak werd op het stuk grond een landhuis gebouwd. Daarbij hoorde ook steeds vaker een prachtig aangelegde tuin in de Franse stijl, met symmetrische lanen en hagen, perken, vijvers, beeldengroepen en bloemborders die ingewikkelde patronen vormden. Aan het einde van de achttiende eeuw kwam er een vrijere natuuropvatting. Er werden parken in Engelse landschapsstijl aangelegd met slingervijvers, doorkijkjes op bruggetjes en boomgroepen rondom gazons in 'natuurlijke' grillige vormen.

Meer over de buitenplaatsen en hun historie lees je op www.utrechtsebuitenplaatsen.nl.